Flawia de Luce | Alan Bradley

Kryminał. Gatunek ten kojarzy się większości osób z dorosłym detektywem, który musi rozwiązać sprawę pewnego brutalnego morderstwa. Ku mojej uciesze nie każda powieść kryminalna napisana jest w tych nieoryginalnych ramach. Idealnym tego przykładem jest książka Alana Bradley’a ,,Flawia de Luce- Zatrute ciasteczko”.

Akcja powieści toczy się w latach 50 XX wieku, w Anglii. Bishop’s Lacey jest prowincją położoną pośród malowniczych miejsc. Na jej szczycie znajduje się Buckshaw- wielka i podupadająca już siedziba szanowanego rodu de Luce’ów. Mieszka tam jedenastoletnia Flawia, która jest miłośniczką chemii. Jej jeszcze dziecięce serce skradły trucizny- wie o nich wszystko, co jest powodem jej odmienności od rówieśników. Dziewczynka jest samotna. Nie tylko przez jej nad wyraz ogromną inteligencję, ale również przez brak oparcia wśród bliskich. Pewnego wieczoru była świadkiem kłótni swojego taty z pewnym mężczyzną. Mężczyzna ten był jej kompletnie obcy. Rankiem, kiedy niewyspana wyszła z domu, w grządce ogórków odnalazła…trupa! Znaczy ten trup jeszcze żył, ale ten fakcik pomińmy, bo chwilkę później był już martwy. Ciało, które leżało wśród warzyw, było ciałem osoby, którą wczoraj widziała w trakcie sprzeczki w gabinecie jej taty! Zadzwoniła na policję. Śledztwo rozpoczęte przez specjalistów nie było jednak w stanie powstrzymać jej od wszczęcia własnego dochodzenia. Inspektor Hewitt zajmujący się tą sprawą nie wiedział o tym, co robi dziewczynka. Nie wiedział też, że Flawia od początku była kilka kroków przed nim.

Cała książka nie jest skupiona tylko i wyłącznie na tajemniczej śmierci, która ma ścisły związek z rodziną de Luce’ów. Nie. Poruszony jest tutaj wątek chemiczny, filatelistyczny i w pewnym stopniu historyczny, ponieważ pokazano tutaj odradzającą się po II wojnie światowej Anglię. Dużą rolę odgrywa znaczek znany jako ,,Ulsterski mściciel”. Dla miłośników chemii autor zasiedlił tutaj nazwy wielu związków chemicznych i ciekawostek o tej nauce. Wiedziałeś/aś, że nazwa bromu pochodzi od greckiego terminu oznaczającego ,,smród”? Nie? To już wiesz! Jesteś w stanie poznać więcej takich informacji właśnie w trakcie tej lektury!

Pomijając piękne wydanie to sam autor pisze bardzo ładnie. Budowa zdań jest prosta, ale nie dziecinna. Wszystkie wątki idealnie splatają się ze sobą w jedną spójną całość. Rozdziały są długie, ale część z nich podzielona jest na dwie części. Pan Bradley od samego początku trzyma czytelników w napięciu, które opada dopiero w momencie poznania zabójcy. Samego mordercy nie jesteśmy w stanie zdemaskować od razu, co jest kolejnym plusem tej powieści. Ja osobiście domyśliłam się jego tożsamości gdzieś za połową, ale nawet to nie pozbawiło mnie radości związanej z czytaniem. Podczas lektury nie widać tego, że Flawia ma jedenaście lat. Ba! Wydawać się wtedy może, że jest nastolatką czy nawet dorosłą osobą. Wiek dziewczynki może wskazywać o skierowaniu tej powieści ku młodszym czytelnikom, jednakże autor nie zamknął drzwi tym starszym. Nie ważne ile ma się lat, ta książka sprawi każdemu odbiorcy niezmierną radość. Rozwiązywanie zagadek i tajemnic z najmłodszą córką de Luce’ów jest tylko i wyłącznie przyjemnością. Jej trzeźwy stan umysłu jednak nie sprawdzał się w każdej sytuacji, bowiem dziewczynka dawała się czasem ponieść emocjom (tak jak w towarzystwie skrytobójcy). Flawia posiada specyficzne poczucie humoru, które wbrew pozorom przypadnie do gustu wszystkim. 

Czytając ,,Zatrute ciasteczko” (pierwszą część cyklu jak na razie składającego się z siedmiu tomów) nigdzie się nie spieszyłam. Starałam się wyciągnąć z tej książki jak najwięcej. Nie zależało mi na jak najszybszym zakończeniu jej. Flawii de Luce nie da się tak łatwo opuścić i odłożyć na bok. Jest to wspaniała lektura, która na pewno zapadnie mi na dłużej w pamięć. Teraz tylko skompletować całą serię i dalej towarzyszyć dziewczynce w jej przygodach! 

,,Byłam sobą! Byłam Flawią! I kochałam siebie, bo nikt inny nie chciał tego robić."

//h.